บงก-, บงก์ หมายถึง (แบบ) น. เปือกตม, โคลน, โดยมากใช้ประกอบหน้าคําอื่น เช่นบงกช ว่า ของที่เกิดในเปือกตม คือ บัว. (ป., ส. ปงฺก).
(แบบ) น. เปือกตม, โคลน, โดยมากใช้ประกอบหน้าคําอื่น เช่นบงกช ว่า ของที่เกิดในเปือกตม คือ บัว. (ป., ส. ปงฺก).
[บงกด] น. บัว. (ป., ส. ปงฺกช).
[-กดชะกอน] (กลอน) น. มือมีรูปอย่างดอกบัวตูม, กระพุ่มมือ, มือเช่น กระพุ่มบงกชกร. (เพชรมงกุฎ).
ดู บงก-, บงก์.
ดู บงก-, บงก์.
(ปาก) ว. ทําเสียงเอะอะ, ทําเสียงเอะอะจนฟังแทบไม่ได้ศัพท์.
(แบบ) น. ฝุ่น, ละออง, ธุลี. (ป. ปํสุ; ส. ปําสุ).